Zaćma to jedno z najczęstszych schorzeń oczu, które dotyka około 800 tysięcy Polaków, głównie po 55. roku życia. Jedynym skutecznym sposobem leczenia zaćmy jest operacja, podczas której uszkodzona soczewka zostaje zastąpiona nową, syntetyczną. Choroba polega na zmętnieniu naturalnej soczewki oka, co prowadzi do stopniowego pogorszenia widzenia.
Wczesne rozpoznanie objawów zaćmy jest kluczowe dla zachowania dobrego wzroku. Schorzenie rozwija się powoli i często przez długi czas pozostaje niezauważone przez pacjentów. Co ważne, zaćma nie boli, nie swędzi ani nie powoduje zaczerwienienia oka.
W tym artykule dowiesz się, jak rozpoznać pierwsze oznaki zaćmy i jakie metody leczenia są dostępne. Poznasz również najważniejsze informacje o przebiegu operacji i możliwościach powrotu do pełnej sprawności wzroku.
Zaćma – objawy
Zaćma powoduje charakterystyczne zmiany w widzeniu, które rozwijają się stopniowo i mogą różnić się w zależności od typu schorzenia. Objawy nie powodują bólu ani dyskomfortu, ale znacząco wpływają na jakość życia.
Najczęstsze symptomy zaćmy
Pogorszenie ostrości widzenia to pierwszy i najważniejszy objaw zaćmy. Zauważysz, że obrazy stają się mniej wyraźne, jakbyś patrzył przez zamgloną szybę.
Problemy z widzeniem nocnym są bardzo częste. Światła samochodów mogą wydawać się zbyt jasne i oślepiające.
Wrażliwość na światło sprawia, że jasne oświetlenie staje się nieprzyjemne. Możesz mieć trudności z przebywaniem w mocno oświetlonych pomieszczeniach.
Zmiany w postrzeganiu kolorów są charakterystyczne. Kolory mogą wydawać się bladsze lub żółtawe.
Podwójne widzenie w jednym oku może wystąpić w niektórych przypadkach. Ten objaw różni się od podwójnego widzenia spowodowanego innymi chorobami.
Częste zmiany w korekcji okularowej to sygnał ostrzegawczy. Twój wzrok może się nagle poprawić, a następnie ponownie pogorszyć.
Stopniowy rozwój objawów
Zaćma rozwija się powoli przez miesiące lub lata. Na początku możesz nie zauważyć żadnych zmian w widzeniu.
Pierwsze objawy są bardzo subtelne. Możesz odczuwać lekkie rozmycie obrazu tylko w określonych sytuacjach.
W miarę postępu choroby objawy stają się bardziej widoczne. Codzienne czynności jak czytanie czy prowadzenie samochodu stają się trudniejsze.
Zaawansowana zaćma może prowadzić do znacznej utraty wzroku. W ostatecznym stadium możesz rozróżniać jedynie światło i cień.
Tempo rozwoju objawów jest różne u każdej osoby. U niektórych ludzi zaćma postępuje bardzo wolno przez lata.
Różnice w objawach w zależności od rodzaju zaćmy
Zaćma jądrowa powoduje głównie problemy z widzeniem w oddali. Możesz zauważyć, że czytanie staje się łatwiejsze – to zjawisko nazywane jest „drugim wzrokiem”.
Zaćma korowa wpływa przede wszystkim na widzenie obwodowe. Światła mogą powodować intensywne olśnienie i powstawanie aureoli.
Zaćma podtorebkowa tylna rozwija się najszybciej. Szczególnie wpływa na widzenie z bliska i powoduje silną wrażliwość na światło.
Zaćma wrodzona u dzieci może objawiać się białym refleksem w źrenicy. Dziecko może mieć problemy z śledzeniem wzrokiem przedmiotów.
Zaćma pourazowa często rozwija się asymetrycznie. Objawy mogą być bardziej nasilone w jednym oku niż w drugim.
Zaćma – leczenie
Jedyną skuteczną metodą leczenia zaćmy jest zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu zmętniałej soczewki i wszczepieniu sztucznej. Nowoczesne techniki operacyjne zapewniają wysoką skuteczność i bezpieczeństwo, a odpowiednie przygotowanie i rekonwalescencja gwarantują najlepsze rezultaty.
Nowoczesne metody operacyjne usuwania zaćmy
Fakoemulsyfikacja to najczęściej stosowana technika operacyjna. Chirurg wykonuje małe nacięcie w rogówce o długości 2-3 mm.
Następnie wprowadza ultradźwiękową sondę, która rozdrabnia zmętniałą soczewkę. Fragmenty są odsysane przez specjalny system.
Wszzczepienie soczewki wewnątrzgałkowej następuje bezpośrednio po usunięciu zaćmy. Składana soczewka jest wprowadzana przez małe nacięcie.
Zabieg trwa około 15-20 minut i wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Większość pacjentów może wrócić do domu tego samego dnia.
Soczewki wieloogniskowe pozwalają na widzenie na różne odległości. Soczewki jednogniskowe wymagają noszenia okularów do czytania.
Przygotowanie pacjenta do zabiegu
Przed operacją przejdziesz kompleksowe badanie okulistyczne. Lekarz oceni stan oka i wybierze odpowiednią soczewkę.
Biometria oka pozwala dokładnie zmierzyć parametry gałki ocznej. Na podstawie tych pomiarów obliczana jest moc soczewki.
Badania preoperacyjne obejmują:
- Morfologię krwi
- Poziom cukru we krwi
- Badanie EKG
- Konsultację kardiologiczną (jeśli wymagana)
Musisz zaprzestać stosowania niektórych leków na kilka dni przed zabiegiem. Lekarz poinformuje Cię o szczegółach.
Krople rozszerzające źrenicę należy stosować zgodnie z zaleceniami. Zwykle rozpoczyna się je dzień przed operacją.
W dniu zabiegu nie jedz przez 6 godzin przed operacją. Możesz pić przezroczyste płyny do 2 godzin wcześniej.
Przeczytaj także: https://sucha24.pl/artykul/swiadoma-decyzja-o-leczeniu-n1763237
Rekonwalescencja po leczeniu chirurgicznym
Pierwsze godziny po zabiegu spędzisz w klinice pod obserwacją personelu. Oko będzie zabezpieczone opatrunkiem lub osłoną.
Krople przeciwzapalne i antybiotykowe musisz stosować przez kilka tygodni. Przestrzegaj dokładnie zaleceń lekarza co do częstotliwości.
Ograniczenia pooperacyjne obejmują:
- Unikanie pocierania oka przez 2 tygodnie
- Nie podnoszenie ciężkich przedmiotów przez tydzień
- Unikanie intensywnych ćwiczeń przez 2 tygodnie
- Ochrona oka przed wodą przez pierwsze dni
Poprawa widzenia następuje stopniowo. Większość pacjentów zauważa znaczną poprawę już pierwszego dnia.
Kontrole pooperacyjne odbywają się następnego dnia, po tygodniu i po miesiącu. Regularne wizyty pozwalają monitorować gojenie.
Powikłania są rzadkie, ale skontaktuj się z lekarzem przy silnym bólu, nagłym pogorszeniu widzenia lub obfitym wydzielaniu z oka.
