Wiele osób nie przywiązuje wagi do wstawiania przypisów w swoich pracach naukowych, licencjackich czy też magisterskich. Jednakże to bardzo ważna cześć każdego opracowania. To one pokazują, skąd dana informacja zawarta w tekście pochodzi oraz jak bardzo autor pracy pogłębił temat, na który pisze. W przypisach zazwyczaj są zawarte komentarze, dygresje, tłumaczenia pojęć, których czytelnik może nie zrozumieć, dane biograficzne czy inne ważne informacje.
Przypisy są formowane w postaci odsyłaczy zazwyczaj w postaci cyfry arabskiej (rzadziej cyfry rzymskiej) do poszczególnych wyrazów, zdań czy całych fragmentów tekstu z przypisem, sam on jest oznaczony tym samym symbolem.
Rodzaje przypisów ze względu na ich umieszczenie:
– przypis dolny (znajdujący się na tej samej stronie, co treść do której odsyła),
– przypis końcowy (zawarty na końcu rozdziały czy też całej pracy).
Przypisy końcowe są trudno dostępne dla czytelnika, zwłaszcza gdy przeglądana czy czytana przez niego książka ma kilkadziesiąt bądź kilkaset stron. Znacznie prostsze w użytkowaniu są przypisy dolne, dlatego też są one częściej stosowane.
Istnieje również podział ze względu na treść i funkcje. Tutaj wyróżniamy:
– przypisy rzeczowe (pozwalające na zawarcie komentarzy czy też dygresji autora, bądź innych twórców),
– terminologiczne, inaczej słownikowe (wyjaśniające zwroty bądź terminy specjalistyczne, które mogą być ciężkie w zrozumieniu dla zwykłego czytelnika),
– bibliograficzne (podające opis źródeł wraz z autorem, tytułem, rokiem i miastem wydania, wydawnictwem, zakresem stron),
– informacyjne (zawierające wskazówki do interpretacji całego tekstu).
W piśmiennictwie stosowane są trzy systemy cytowania źródeł:
– oksfordzki (system tradycyjny), zawierający podstawowy opis bibliograficzny źródeł, z których pochodzą cytaty. Przypisy stosowane są na dole strony i oddzielone są od głównego tekstu odstępem,
– harwardzki (system autor-rok), w którym przypisy w tekście głównym zawierają jedynie nazwisko autora i datę publikacji jego dzieła i muszą być uporządkowane alfabetycznie. Na końcu opracowania musi być jednak zawarta cała bibliografia załącznikowa,
– vancouverski (system autor-numer), kończący się przypisami w postaci numerów w nawiasach kwadratowych bądź okrągłych. Odwołania do publikacji w tej postaci można znaleźć na końcu pracy w formie pełnej bibliografii.
Jak zrobić przypis? Samo ich tworzenie w programach typu Microsoft Office Word jest całkiem proste. Można je wstawić wyszukując w pasku narzędzi odpowiednie funkcje bądź użyć odpowiednich skrótów klawiaturowych.
Kartę „Odwołania” można znaleźć w górnej części paska narzędzi, znajduje się ona pomiędzy zakładkami „Układ” oraz „Korespondencja”. Do wyboru są dwie opcje: przypis dolny i końcowy – czyli dwie najpopularniejsze w użyciu formy. Można też wybrać prostsze rozwiązanie czyli użycie skrótów klawiaturowych (CTRL+ALT+J oraz CTRL+ALT+D). Edytując cały dokument i wstawiając nowe przypisy, numeracja ich automatycznie się aktualizuje.
